Symfonie I
Op zaterdag 11 maart 2017 beleefde Symfonie nr.1 zijn wereldpremière met het Nationaal Orkest van België.
Kevin Houben liet zich inspireren door het werk van de Amerikaanse dichter Emily Dickinson (1830-1886) en selecteerde drie gedichten: 'I died for beauty', 'There's A Bepaalde Slant of Light' en 'Hope'.
De stad Peer (P-E-E-R) - de geboorteplaats van Kevin - wordt belichaamd in de noten si - mi - mi â™ - re met een expressieve interval van een septiem tussen mi en mi â™. Deze cel is het hoofdmotief van de symfonie. Ook zijn familienaam H(ou)BEN is als muzikale signatuur in de compositie verwerkt. Daarnaast ontstaat er regelmatig een ritmisch patroon, dat het geluid van de zogenaamde ‘klappers’ nabootst. Een klepel is een plank met een handvat waarop, wanneer deze wordt bewogen, een hamer tikt.
Deze drie motieven zijn met elkaar verweven in de verschillende delen van de symfonie en zorgen voor connectiviteit in het hele werk. Soms worden de motieven letterlijk gebruikt, soms komen ze in een verrassende vorm naar voren en soms zijn ze nauwelijks herkenbaar. Maar altijd structureren deze cellen de compositie organisch. Zo verwijst Kevin Houben op abstracte wijze naar de onderliggende ideeën en roept hij eerder filmische stemmingen op die open staan voor de ideeën van de luisteraar.
Arise
Deel 1. Sta op
De symfonie opent met mysterieuze zachte, schrapende klankclusters in de hoge en lage strijkers en de fluiten en klarinetten. Wat onbelangrijk lijkt te beginnen, blijkt de opeenstapeling van al het muzikale materiaal als kiem waaruit de symfonie zal ontkiemen. Het ‘Peer Motif’ klinkt groots en wordt vooral versterkt door de blazers.
Hope
Beweging 2. Hoop
Het tweede deel is het ware muzikale hart van de symfonie.
De openingsmaten baden in een donkere, nachtelijke sfeer. De sopraan klinkt zachtjes in met lage noten en geeft woorden aan de meditatieve sfeer: 'I stierf for beauty'. Kevin Houben weet de poëzie een stem te geven in expressieve regels die mee bloeien met de verzen.
Een instrumentale passage leidt naar het tweede gedicht, 'Er is een bepaalde inslag van licht'. De akkoorden die de melodieën ondersteunen zijn modaal en archaïsch. Vervreemding ontstaat door de subtiel verrassende harmonieën en sinistere tonen.
Plotseling worden alle duistere gevoelens en geluiden weggevaagd als de sopraan begint in het derde gedicht, 'Hope'. Het klinkt als een ware hymne die richting de slotwoorden steeds meer tot bloei komt. De sopraan wordt in haar hoge, extatische noten ondersteund door de melodieuze violen. Dit muzikale hoogtepunt is een aaneenschakeling van ‘Houben’ en het ‘Peer Motif’, dat door de sopraan in pure vorm wordt neergezet. De componist geeft een duidelijke boodschap: hoe slecht de wereld er ook uitziet, er is altijd de kracht van hoop.
Cherish
Deel 3. Koesteren
Na het ontroerende tweede deel is het tijd voor feest met een levendige finale. Het hoofdmotief van de stad Peer komt getransformeerd naar voren als een triomfantelijke mars. Voor het eerst in de symfonie klinkt het als een krachtig signaal in een open, grote terts. Alle thema’s en motieven culmineren uiteindelijk in een feestelijke apotheose.
